Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Bir
zamanlar Çalıquşunun yuvası anbarı köşesindəymiş. Bir gün ana və ata, balalarına
yeməyə bir şeylər gətirmək üçün üz uçmuşlar və kiçik balaları tək buraxmışlar.
Bir müddət sonra Ata Çalıquşu evə dönmüş.
“Nə oldu burada?” demiş, “Sizə kim zərər verdi, uşaqlar? Çox qorxmaq görünürler!”
“Oh, dədə!” demişlər, “Az əvvəl nəhəng bir şey gəldi. Çox qorxunc görünürdü!
Böyük gözleri ilə yuvamıza gözünü ziləyib baxtı. Ona görə də biz son dərəcə
qorxuruq.”
“Siz burada gözləyin!” demiş Ata Çalıquşu, “Arxasından gedirəm. Qorxma, uşaqlar!
Mən onu qarmaq olacaq.” Odur yuvasıdan çıxıb uçmuş.
Anda o köşədəki uçtu kimi, orada gəzib dolaşan bir aslan görmüş.
Amma Çalıquşu heç qorxmamış. Aslanın kürəyinə düşmüş və onu danlamaya
başlamış. “Sən nedən yuvama gəldin və mənim kiçik uşaqlarıma qorxuya saldı?”
Aslan dinməz yürüyüş saxlanılır ve Çalıquşuya heç bir diqqət yetirməmiş.
Bu Çalıquşuya daha çox əsrimək səbəb olmuşdur. “İndi məni dinlə! Sən orada
heç bir iş var. Əgər bir daha gələcək olsan, o zaman görərsən! ... Bunu heç
etmək istəmirəm,” demiş və ayaqları biri havaya qaldırırıb, “Amma mən sənin
belini bacağımla qırıb vərim!”
Sonra yuvasına geri uçmuş.
“İştə, uşaqlar!” demiş, “O əclafa dərsini verdim. Bir daha gəlməyə cəsarət
edə bilməz.”