Saterland East Frisian (Sater Frisian)

Could this be you? Click to help!

Listen to this translation narrated with non-native pronunciation:

[Download mp3]

Translation and Narration: Gerhard Willers

Location: Oldenburg (Germany), originally Wilhelmshaven, Germany

Facilitation: Ria Nagel, Saterland, Germany
Renate Willers, Oldenburg, Germany

Spelling:
“I am using more or less exactly a spelling, that was introduced an used by Dr. Marron Curtis Fort in his Saterfriesiches Wörterbuch (Sater Frisian Dictionary), 1980, with the exception of the so called ‘soft s’ which is written by him as ‘z’ but which is not accepted by the native speakers of Saterfrisian.They would say in Standard German: ‘Wenn ich mir eine Hose anziehe, dann ziehe ich mir doch keine “Hotse” an.’ Before that, a different spelling was used, that was favoured by Mr. Pyt Kramer, a Westerlauwer Frisian and “lay scientist.” He issued the first dictionary of Sater Frisian, Seelter Woudebouk, 1961.” (Gerhard Willers)

Language information: [Click]

Genealogy: Indo-European > Germanic > West > Frisian > East

Die Näddelkönich

Die Näddelkönich hied sien Nääst in’t Woainschäin. Insen wieren do bee Oolden uutflain. Jo wülen foar hiere Bäidene wät toun freten hoaljen un hieden se gans allenich lät.

Ätter’n Sät koom die Foar wier ätter Huus.

„Wät is dan hier geböärd?“ kwaad hie. „Wäl häd jo wät däin? Jie sjo je heel nodelk uut.“

„Och, Babe!“ kwieden se. „Hier is juust so’n grooten Bumon foarbie geen. Die saach so ferdult un gräsich uut; un hie glupede mäd siene grote Ogene in uus Nääst ien. Dät häd uus so boang moaked.“

„So,“ kwaad die Oolde, „wier is hie dan wai geen?“

„Jee,“ kwieden se „Hie is deer wai geen.“

„Teeuwet!“ kwaad die Oolde, „deer wol ick bäte ien. Jie houget goar neen Nood tou häben, Bäidene. Iek wol him wel kriege.“ Deerätter fljooch hie him ook fluks ätter.

As hie uum’t Houk koom, waas dät die Löwe, die deer loangs geen.

Man die Näddelkönich waas goar nit boang un hie geen ap den Löwe sien Rääg sitte, un beginde ap him tou scheelden. „Wät hääst du bie mien Nääst tou säiken“ kwaad hie, „un mien Bäidene so tou ferschräkken?“

Man die Löwe oachtede goar nit deerap, wät die Näddelkönich kwaad un geen eenfach sien Goang färe.

Oaber dät moakede dän Näddelkönich noch duller, un hie beginde ap dän Löwe tou galpen, die litje Rakker. „Du hääst deer goar niks tou säiken. Dät wol iek die bloot ieuwen kwede. Un wan du wier kumst,“ kwaad hie, „dan schääst moal sjo! Iek mai dät man egentelk nit dwo,“ kwaad hie, un deermee tilde hie een fon sien litje Bene hooch, „uurs träd iek die mäd dut Been fluks dien Rääg stukken!“

Deerätter fljooch hie wierume ätter sien Nääst wai.

„So, Bäidene,“ kwaad hie, „dän häbe iek ’ne Läkse roat. Die kummt nit wier.“