Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Der was is e winterkeuninkske da’ z’ne
nest in ’t schuur gemòkthad. Daar woënde ’m mè hiël z’n
famille. Oep ne zekeren dag goeng ’m mè’ ze wèfke uit vliege veur ete te gòn hale veur hölle klein manne te voejere, en die klein vogeltjes die bleve dus hiëmòl alliën achter.
Na een tèdje komd hölle pae veroem.
«Wad is er hier gebeurd?» vraagt ’m, «Is er ellesoems iet overkome? Ge ziet er zoe bang uit?»
«Pae!» zeeje die klèntjes, «der is hier derjust e groët lillijk monster veurbij
gekome en da’ zag er zoe vriëselijk gevaarlijk uit, et zag mè’ z’n
groëte kaaj oëge pataet! recht in onze nest! ’t Is dermee da me zoe
verschote zèn!»
«Hmm. Wor is ’m henne gegaan?»
«Nò daar!»
«Blèfd gelle hier mor efkes zitte wachte,» zee pae vogel, «ik gòn ekik ’m wel is agau e leske liëre, dat ’m ni rap zal vergete! Zè mor ni bang, ’k krij’kik ’m wel te pakke!
As ’m e paar strate wijer rond den hoek loept, ziet ’m
daar ne liëw loëpe, en gòdoep dieje z’ne rug zitte.
«Wie denkte gij wel ni da’ ge zij? Zoemor mijn kinnekes schrik kome aanjage?»
Dieje liëw dieje trekt z’n eige dor niks ni’ van aan en loeptwijer.
Daar wörd ons vogeltje nog kaajer van en begind nog herter
te schriëwe. «Gij hedde gij hier niks ni’ te zuke, en a ’k ou hier nog is zien,»
en hij heft z’n poetjeoep «dan zuld’ er nog spijt van
gòn krijge manneke! Dan stamp ek zonder probleme oue rug in
twië!» en hij vloog terug nò z’ne nest.
«Nou kunde terug gerust slape, mannekes, dieje liëw dieje wèt nou
wel dat ’m nimmer terug mutkome!