Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Trasjanka
Trasianka Russian
on Belarusian substratum
Listen to this translation (with native pronunciation):
У крапіўніка было звіта гняздо ў гаражэ. Адзін
раз абодвы узрослых паляцелі — яны хацелі раздабыць што-нібудзь паесці для
сваіх дзяцей — і аставілі малышэй саўсіх адных.
Цераз некаторае ўрэмя бацька-крапіўнік
вярнуўся дамоў.
“Што тут здзелалася? — спрасіў ён. — Хто вас абідзеў, дзеці? Вы так напуганы!”
“Ой, папа, — запішчалі яны, — якоя-то агромное страшылішча толькі што было тут.
Яно выглядзіла такім свірэпым і ўжасным! Яно пялілася ў наша гняздо сваімі
агромнымі глазішчамі! Мы так перапугалісь!”
“Панятна, — сказаў папа-крапіўнік, — дык куды яно пайшло?”
“Ждзіця! — усклікнуў папа-крапіўнік. — Я за ім. Не валнуйцеся, дзеці. Яно ў мяне
палучыць!” І вылецеў следам.
Калі крапіўнік дасціг павароту, то ўвідзеў за ім ільва, які спакойна прагуліваўся.
Але крапіўнік не спугаўся. Ён прызямліўся ільву на спіну і пачаў яго ругаць.
“Якое права ты імееш прыходзіць у мой дом, — васклікнуў ён, — і пугаць
маіх дзяцішак?”
Леў не абрашчаў на яго ўнімання і прадаўжаў прагулку. Гэта яшчэ больш
разазліла дзерзкага крыкуна.
“Ты не імееш ніякага права нахадзіцца тут, я табе гавару. І еслі ты яшчэ
раз тут паявісся, — прыгразіў крапіўнік, — ты ў мяне палучыш! Я не хачу гэтага
дзелаць, — праізнес ён, прыпаднімая лапку, — але адным ударам крыла я магу
пераламаць табе хрыбет!”
Пасля гэтага крапіўнік вярнуўся ў гняздо.
“Ну што ж, дзеці, — сказаў ён, — я прападаў чудовішчу харошы ўрок. Больш
яно нікагда сюды ня верніцца”.