Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Western Flemish, Variety of Ostend (Ostende, Oostende), Belgium
Et pietekeuntsje haa ze nésje in e wagekot néffers de sjheure. Up e ki vloogn
olletwai d’ oeders vors. Ze woarn van siens frét t’ hoaln voer hunder joengsjes
én azoo mostn ze ze wêl olaine in ’t nést loatn. Achter e létsje komt voader-pietekeuntsje
were thuus.
“Wad is ter gebeurd?” vraagt hen, “je zie junder lik uut jen haak? Wad hé je
giender wél uutgestookn té?”
“Mo voader”, zégn ze, “’t is hier e bastebéjer van e baiste lanks gekomm.
Hje was stief laik én hj’ haad hie grote koejoogn én hje kaik doamee zoe dullenholf
nor uus! Me wierdn stief benowd!”
“Aan ja”, zégt den own, “an waffere kant ist hen vorsgegoan?”
En de joengers: “Hje goengd hie langs gunterkantn!”
“Bluuf giender mor hier, ’k gon hém wé te stékn kriegn. Je moe junder
nie mi sjhraimm: ’k gon hém wé poale hén!” En hje vliegd hie vors.
Ost hen azoo bie e droaj komt, ziet hen e bastoard van e laiw loopm. Et
pietekeuntsje en hé gin sjhiet én spriengt bedain up die laiw ze rik. Hje makt
van ze foert teegn die grote baiste.
“Voe wa kom je gie bie mien huus én mak je gie mien joengers benowd?”
Mo de laiw geboart van low. Hje tsjaffert up ze duuzede gemaksjes deure.
“Mieljêrde!” sjhruuwelt et veugeltsje én da vermaist nog, “j’ en hé gie
hier nietent te zoekn. En os je gie da nog ain ki fiekst (én hj’ héft ze potsje
verdraignd up) tonne go je ’t an ginain mi vorsvertéln! ’k En zien der nie
an, mor os ’t moet, zoen ’k je van liefde ’t hérte instampm!”
En tonne vliegt hen were no zien nést.
“Azoo si, joengesjes, stop et mo mé blêtn. ’k Hén ’t hém up ze muule geplakt
dat hen junder moe grust loatn. J’ en moe junder gin sjhiet mir hén: die bastebéjer
is vors én hj ’ en go noojs mi were kairn!”