Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Bjelaruskaja
mova
Belarusian
Listen to
this translation (with native pronunciation):
Сям’я Валавокі жыла ў гаражы. Аднойчы бацька і маці паляцелі па ежу для птушанятаў,
пакінуўшы малых зусім адных у гняздзе.
Праз некаторы час Валавока-бацька вярнуўся дадому.
“Што тут здарылася? — ускрыкнуў ён. — Хто вас пакрыўдзіў? Бачу, вы дужа
напужаліся”.
“Ах, тата, — запішчалі яны, — сюды прыходзіла вялізная пачвара. Яна была
такая пагрозлівая і жудасная! Стаяла і глядзела сваімі велічэзнымі вачыма ў
нашае гняздо. Праз яго мы так моцна перапалохаліся”.
“Вось як, — сказаў бацька. — І куды ж яно скіравалася?”
Абагнуўшы паварот, ён пабачыў ільва, які гуляў сабе нетаропка.
Валавока не збаяўся. Ён спікіраваў ільву проста на спіну і пачаў крычаць:
“Што ты рабіў у мяне дома? І навошта напалохаў маіх малых?”
Леў, не звяртаючы ніякай увагі, ішоў далей.
Гэта яшчэ больш раззлавала дзёрзкага крыкуна.
“Табе там няма чаго рабіць! А калі прыйдзеш зноў, табе не паздаровіцца”, — прыгразіў ён. “Я б не хацеў гэтага рабіць, — працягваў Валавока, прыпадымаючы
лапку, — але адным ударам я магу пераламаць табе хрыбет!”
І пасля гэтага бацька паляцеў назад у гняздо.
“Ну што ж, дзеці, — прамовіў ён. — Страшыдла атрымала ў мяне добрую навуку.
Яно больш ніколі сюды не вернецца”.
Frontpage
[Narkamauka] 
