Please click here to leave an anniversary message (in any language you choose). You do not need to be a member of Lowlands-L to do so. In fact, we would be more than thrilled to receive messages from anyone. Click here to read what others have written so far.
What’s with this “Wren” thing?
The oldest extant version of the fable
we
are presenting here appeared in 1913 in the first volume of a two-volume anthology
of Low
Saxon folktales (Plattdeutsche
Volksmärchen “Low German Folktales”)
collected by Wilhelm Wisser (1843–1935). Read
more ...
Hambogä Missingsch
German on Low Saxon Substrata
Dialect of Hamburg
Listen to
this translation narrated with native pronunciation:
Dä Zaaungkönich ha’ saain Ness in ’n Wågnschubbm gehappt. Nu sinnie Aaldn baaide
må wechgefloogng. Die hãm füä ihre Dschungng wassu füddän hooln wolln un håm
die Lüddn gaanß allaaine gelassn.
’m büschn ßpedä komp ’ä Aalde wiedä nach Hause.
„Wa’ ’s ’n hiä passiät?“ sacht ä, „Wä hat euch ’ng was getån, Kinnäs?
Iä saaid dschå gaanß fäschüchtät!“
„Och, Pabba“, sågn sie då, „hiä is eebm so ’n grooßn Butzemaann foäbaaigekomm’m.
Dä hat so böse un fuichbå aausgesehn. Dä hat mit saaine grooßn Aaugng in unsä
Ness raainggeglotz. Då håm wiä uns so foa fäjåcht.“
„Och, so“, sacht dä Aalde, „wo is ä ’nn nu apgebliebm?“
„Dschå,“ sågn sie, „dä is da runnä.“
„Denn wådet maan må“, sacht dä Aalde, „deen willich nach. Saaid iä maan schöön
ruich, Kinnäs! Deen we’ ’ch kriegng.“ Denn fliecht ä ihn dschå auch glaaich
nach, nä?
Wie ä denn so ummie Egge rum komp, då issas dä Löwe, dä då laankgeht.
Dä Zaaungkönich hat dschå åbä nu kaain Schiss,
nä? Nö! Ä setzich auf’m
Löwe saain Rüggn raauf un fäänk aan ßu schimfm. „Was hass du ’nn baai maain
Haaus ßu suuchng,“ sacht ä, „un maaine Lüddn ßu fäjågn?!“
Dä Löwe kümmät sich då åbä gå nich um un geht aaimfach waaidä.
Då schimf ä noch dollä, dä lüdde Kröötsack. „Du hass ’å gå nix fäloän,
we’ ’ch diä må sågng. Un wenn ’u må wiedäkomm’m tuus“, sacht ä, „denn sollß
’u må was äleebm. Ich mach ’as dschå aainklich gå nich machn“, sacht ä – un
denn
heep
ä saain aaines Baain hooch – „sons pedd ich diä glaaich ’n Rüggng aain!“
Denn fliechtä wiedä nach saain Ness hin.
„So, Kinnäs“, sacht ä, „deen habbich das apgeläant. Dä komp nich wiedä.“